ماجرا از آنجا شروع شد که سه نفر بازنشسته فرهنگی و مدرس آموزش و پرورش در یک مهمانی خانوادگی که گذری بر سی سال خاطرات تلخ و شیرین دوران تعلیم و پرورش فرزندان ایران داشتند ، یکی از آنها یادآور خاطرات دردآور ترک تحصیل دانش  آموزانی شد که در طول سال لحظات شیرینی با همکلاسی های خود داشتند ، همان شب پیمان نانوشته ای بین این سه مدرس بسته شد ، تصمیم برآن شد آنها که در طول دوران خدمت سی ساله خود در آموزش و پرورش در حد توان و امکان به دانش آموزان نیازمند کمک می کردند ، با افتتاح یک موسسه خیریه به صورت سازمان یافته حامی دانش آموزان نیازمند بی سرپرست و بد سرپرست باشند به امید آنکه قدم کوچکی در جهت آنکه دیگر کودکان ایران طعم تلخ مشکلات زندگی را نچشند ، بردارند .